Dinsdag 14 augustus was het eindelijk zover: we vertrokken op kampeervakantie naar Oostenrijk. Een camionette vertrok ’s morgens, de rest sprak om 21u af bij Francis thuis. Toen we daar aankwamen, schrok ik van de enorme hoeveelheid spullen die mee moesten. Hoe konden we dat allemaal meekrijgen zonder vrachtwagen, vroeg ik me af. Het lukte toch, en rond 22u vertrokken we, met 2 camionettes en 1 auto, klaar voor een reis van zo’n 900 km.
Nadat iedereen gearriveerd was, begonnen we aan de opbouw van onze tenten. Vervolgens genoten we van een lekker ontbijt. Jammer genoeg zonder koffie, aangezien het koffiezetapparaat tijdens de opbouw gesneuveld is.

Na de afwas, was het tijd voor onze eerste duik in de Grundlsee, vlakbij de camping. Nog voordat we onder water gingen, kwamen de vissen al op ons af. Vooral in het ondiepere water was er veel vis te zien. Op diepte zagen we geen enkele vis, enkel een gezonken kano. Hoewel het vrij donker was, was het zicht wel stukken beter. Na de heerlijke goulash van Francis, besloot het merendeel van de groep dat het tijd was voor een middagdutje. ’s Avonds volgde er immers nog een nachtduik en de eerste barbecue.

Op de tweede dag van de duikvakantie liep de wekker vroeg af. We gingen naar het Alphenaquarium/Groblsee, op zo’n 2u rijden van onze camping. Dit is een ondiepe kunstmatig aangelegde duikstek/-vijver, waarin beelden werden geplaatst en waar ook veel vis te vinden was. Jammer genoeg was het niet onze geluksdag. Onderweg viel Ron’s Volkswagen T4 camionette, die nochtans niet kapot te krijgen is, in panne.

Alsof dat nog niet genoeg was, bleek dat er iets mis was met de elektriciteit op de duikplaats. Gevolg: zowel de compressor als het koffiezetmachine werkten niet. Weer geen koffie. Sommigen onder ons konden gelukkig al duiken. 150-100 bar is in ondiep water voldoende om een duik te doen, met 40 bar is het helaas niet de moeite om je duikuitrusting aan te trekken. Uiteindelijk is het elektriciteitsprobleem opgelost geraakt, waardoor iedereen is kunnen gaan duiken. Het was een mooie duik: er waren veel beelden geplaatst en de vissen kwamen nieuwsgierig op je af. Zelfs de Oostenrijkse versie van Kevin de Minion uit Panheel was aanwezig. Het was echter vrij klein, waardoor we na de lunch terug vertrokken zijn. Na het overlijden van ons eerste koffiezetapparaat zijn Andy, Hanne, Laura, Roy en ik op zoek gegaan naar een nieuwe in de plaatselijke Media Markt. Francis’ instructies waren duidelijk: filter 4 en minstens 14 tassen per keer. Daar stonden we dan, tussen alle moderne koffiezetapparaten van tegenwoordig, en niemand die deftig Duits sprak. Missie geslaagd, en na een welverdiende tussenstop in de McDonalds trokken we trots terug met ons nieuwe koffiezetapparaat. De anderen waren ondertussen terug naar de camping, Francis ging naar Ron en zijn bus in de garage. Ron kreeg een oranje vervangwagen mee en kon de ochtend nadien zijn bus al terug gaan halen. Eind goed, al goed.

’s Avonds praatten we na over de dag, en genoten we in afwachting van de barbecue van de heerlijke Italiaanse kaas en been hesp die we van onze voorzitter kregen. Duikmessen zijn niet enkel goed om touw, net e.d. mee door te snijden, ook kaas en hesp gaat prima. Nadat iedereen gesmuld had van de barbecue gebeurde er nog een nachtduik, en speelden we spelletjes. Er was keuze tussen poker en het spel “regenwormen” dat Pieter bij had. Pieter, Erik, Hanne, Roy, Jeroen en ik waagden ons hieraan. “Erik, doe rustig” werd er verschillende keren geroepen, helaas zonder succes. Erik deed niet rustig en won alle spelletjes. Gelukkig was er voor de verliezers genoeg bier, wijn en limoncello om het verlies weg te spoelen.

Naar goede gewoonte werden we op zaterdag gewekt door de geur van versgebakken eitjes met spek. Vandaag stonden er duiken in de Grundlsee gepland. Tussen de (Oost-Indische kippen-)soep en de patatten (met barbecue) door leerde Francis zelfs werken met de smartphone van Bart. Deze primeur moest natuurlijk vastgelegd worden op camera en mag niet ontbreken in dit verslag.

Na de overheerlijke soep van Francis was het tijd voor de volgende activiteit. We hadden de keuze tussen duiken en varen met een kano/trapboot. Zelf heb ik voor varen gekozen. Onze vloot bestond uit 2 trapboten en één kano. Na een poosje varen en meerdere aanvallen door de kano van Erik en Ron vonden we een stukje strand waar we stopten voor een zwempauze. We maakten nog een groepsfoto op de steiger, die begon te zinken door ons gewicht. Een logisch gevolg van het vele lekkere eten en drinken op de camping. Onderweg kwamen we de duikers tegen, die na hun duik eveneens even gingen zwemmen. We hoorden dat sommigen tot 42 meter diepte gingen, daar had ik eigenlijk ook wel bij willen zijn. ’s Avonds was er opnieuw een lekkere barbecue voorzien, en praatten we na over de leuke dag. Die avond stond er opnieuw een nachtduik gepland, die ik deze keer zelf ook mee heb gedaan. We deden geen diepe duik, waardoor we veel vis zagen, waaronder tientallen aalrutten en zelfs een grote snoek. De rest van de groep maakte een nachtwandeling en ging nachtzwemmen vlakbij de camping.

Onze laatste duikdag zou een actieve dag worden. Na het ontbijt vertrokken we naar de Traun. Er stonden 2 duiken gepland, waaronder één stromingsduik. Omdat er veel interesse was, besloten we voor de afwisseling ook een snorkel tocht te doen. De eerste duik was gemakkelijk: we moesten gewoon rond een eiland duiken. Toch speelden Bart en ik het klaar om van onze route af te wijken. We kwamen uit bij een ander eilandje, waar een ouderkoppel aan het skinny dippen was. Oeps… Dat is eens iets anders dan vissen of voorwerpen/beelden tegenkomen tijdens een duik. Achteraf bleek dat we niet het enige buddyteam waren dat afgeweken was en het koppel had gespot.

Daarna was het tijd voor de snorkel tocht. Ik vroeg me af waarom we een gids mee kregen. We zijn duikers, en na de zwemlessen van Erik zou snorkelen ook nog wel moeten lukken. Ik ging er toen nog vanuit dat het gewoon snorkelen in een meer was. Na een voorwaartse sprong van een berg af begon onze tocht. De eendenduik werd herhaald, kwestie van voorbereid te zijn op de zwembadlessen die in september terug beginnen. Het was echter niet evident om onder te geraken met een vrij dik natpak en zonder lood. De pogingen werden dus vrij snel gestaakt. Hoewel het water vrij laag stond door het droge, mooie weer van de afgelopen maanden, was er op verschillende plaatsen nog veel stroming. Hierdoor was er minder water tussen ons en de rotsen, voorzichtig zijn was dus de boodschap. Gelukkig is iedereen (en zijn/haar natpak) er heelhuids door geraakt. Ik vond de snorkeltocht één van de leukste activiteiten tijdens deze vakantie: we hebben zoals altijd veel gelachen, en we zagen veel (grote) vis en ook de zichtbaarheid was prima.

Na een lekkere lunch ter plaatse was het tijd voor de stromingsduik. Per boot zouden we in 2 groepen afgezet worden door de zoon van Franz. Er was echter een probleem met de boot, even leek het erop dat iedereen zou moeten roeien. Roy maakte van de gelegenheid gebruik om iedereen aan boord nat te spetteren (tot ergernis van Franz’ zoon want zo kon de boot kapot gaan). Blijkbaar had Roy’s gespetter toch een positief effect, want even later werkte de boot weer. Het zou een simpele stromingsduik worden: niet zwemmen en de kant volgen. Van zodra we het touw vonden konden we dit volgen om aan de uitstapplaats te komen. Demaximale diepte was 7 meter, van zodra het dieper werd zaten we te ver. In theorie heel simpel… Jammer genoeg was er geen stroming en moesten we zwemmen. Ook het touw was niet te vinden. Toen onze computers 8 meter aangaven, zijn we aan de oppervlakte gaan kijken. Uiteindelijk kwamen we veilig aan bij de uitstapplaats. Na een actieve, leuke dag trokken we terug naar de camping voor ons laatste avondmaal: een heerlijke, versgemaakte paëlla. Iedereen kroop vroeg onder de wol, we hadden immers een heel vermoeiende dag achter de rug. En de dag nadien wachtte ons de lange tocht terug naar huis.

Zondagochtend was iedereen vroeg uit de veren. De laatste eitjes en spek werden opgemaakt, daarna was het tijd om onze mininederzetting af te breken. We maakten nog een groepsfoto, en tussen 8 en 9u ’s morgens begonnen we aan de terugreis. Rond 22u30 kwamen we aan bijFrancis thuis. Bedankt iedereen voorde leuke reis, het goede gezelschapen de mooie duiken. Voor mij was het een fantastische clubreis, en wat mij betreft: TOT VOLGEND JAAR!

Special thanks to:Francis voor het organiseren van deze geweldige duikvakantie. Josiane en Hilde voor het heerlijke ontbijt, Bart voor de verrukkelijke paëlla en iedereen die de warmte van de barbecue en de stapel afwas getrotseerd heeft. Jeroen en Free voor heel het gesleur met en vervoer van alle duikflessen. De chauffeurs die ons veilig naar onze bestemming en terug thuis gebracht hebben. Nordi voor de lekkere Italiaanse specialiteiten (kaas, beenhesp, wijn, prosecco e.d. )